first

[fəːst] 1. adj

pierwszy

2. adv

(before anyone else) (jako) pierwszy; (before other things) najpierw; (when listing reasons) po pierwsze; (for the first time) po raz pierwszy

3. n (AUT)

pierwszy bieg m, jedynka f (inf); (BRIT, SCOL) dyplom ukończenia studiów z najwyższą oceną

the first of January — pierwszy stycznia

at first — najpierw, z początku

first of all — przede wszystkim

in the first instance — w pierwszej kolejności

I'll do it first thing (tomorrow) — zrobię to (jutro) z samego rana

from the very first — od samego początku

to put sb/sth first — stawiać (postawić perf) kogoś/coś na pierwszym miejscu

at first hand — z pierwszej ręki

* * *

[fə:st] 1. adjective, adverb

(before all others in place, time or rank: the first person to arrive; The boy spoke first.) (jako) pierwszy

2. adverb

(before doing anything else: `Shall we eat now?' `Wash your hands first!) najpierw

3. noun

(the person, animal etc that does something before any other person, animal etc: the first to arrive.) pierwszy

- firstly

- first aid
- first-born
- first-class
- first-hand
- first-rate
- at first
- at first hand
- first and foremost
- first of all